بدون شک رودکی رابایدتأثیرگذارترین،بزرگ ترین وآغازگرترین شاعرایران زمین دانست.نام اوابوعبدالله جعفربن محمدرودکی است که درروستای بنج،یکی ازروستاهای رودک سمرقند،به دنیاآمد.وی درهشت سالگی حافظ کل قرآن بودودرهمان روزگارکودکی ونوجوانی به سرودن شعر می پرداخت.گفته می شودکه رودکی از علم موسیقی اطلاع کافی داشت وبه نواختن «چنگ» و«رود» می پرداخت.سادگی ،روانی یابه قول آرایه دانان ادبی«سهل وممتنع»،تازگی تصاویرازویژگی های بارز شعر این شاعر بزرگ است.برخی براین باورندکه وی
کورمادرزادبود.عده ای نیز می گوینداو درپایان عمرش موردغضب پادشاه زمان خود قرارگرفته بودوبه دستورآن پادشاه،چشمانش رامیل کشیده اند.پژوهشگران براین باورند که تعداداشعاررودکی به یک میلیون وسی صدهزار(000/300/1)بیت می رسدکه اگراین گونه باشد،رودکی درمیان شاعران ادب فارسی ازلحاظ تعدادابیات،مقام اول راداراست.
ازآثارمشهوررودکی،نظم کتاب«کلیله ودمنه»و«سندبادنامه»است.ازقصیده های مشهوروی می توان به «مادرمی»اشاره کرد:
مادرمی رابکردبایدقربان بچه ی اوراگرفت وکردبه زندان
یا«بوی جوی مولیان»،که حال وهوای بخارا را داشت رودکی آن رادرحضورامیرنصربن احمدباچنگ نواخت وباآوازی خوش آن راخواندکه باعث شدامیر دست از شهر هرات بردارد وبه بخارابرود:
بوی جوی مولیان آیدهمی یاد یارمهربان آیدهمی
ای بخارا،شادباش ودیرزی میر،زی توشادمان آیدهمی
میرماه است وبخاراآسمان ماه سوی آسمان آیدهمی
میرسرواست وبخارابوستان سروسوی بوستان آیدهمی
به راستی رودکی شاعری توانا وآگاه به علم زمان خودبودواورا«پدرشعرفارسی»و«استادشاعران» می نامند.یادش گرامی باد.
کارجالبی است
بیشتر بگویید.